Labels

dinsdag 8 september 2015

Gameday - Nederland vs Macedonie

Deze blogpost kan maar op een manier beginnen! Het kan en mag alleen beginnen met de post die de basketbal wereld intrigeerde. Quincy Treffers, voor diegene die het niet wetend spelend voor Aris Leeuwarden sloeg de spijker op zijn kop na het 3-0 verlies van het voetbal Oranje tegen Turkije een aantal dagen geleden. Inmiddels is de post voor Nederlandse (zeker basketball standaarden) standaarden ontzettend vaak gedeeld maar voor diegene die hem nog niet gelezen hebben vind zal ik hem ook nog eens in mijn blog voorbij laten komen. Hoewel het natuurlijk altijd een kwestie van geld zal blijven pakt Q wel de emotie mee van een basketbal fan. Het Nederlands team haalt het EK, het rolstoel basketbal team haalt de Olympische spelen maar geen enkele casual sport fan die daar vanaf weet omdat we in Nederland alleen Voetbal, Schaatsen, Tennis, Hockey en Volleybal uitzenden. Alleen WIJ kunnen dit veranderen! Allereerst door natuurlijk met de nationale sport teams deze prestaties neer te blijven zetten maar natuurlijk ook door zelf continue over basketbal te praten, posten etc. Alleen samen kunnen we deze sport naar een hoger niveau tillen en misschien, heel misschien zullen zenders als de NOS en kranten als de Telegraaf dan ook eens gaan inzien wat voor mooie sport wij hier hebben. In mijn ogen verdiend Quincy in elk geval een medaille!



Back to Zagreb!! We zullen maar gelijk beginnen met het leukste verhaal van deze 2e basketbal dag. Voor diegene die de eerdere blog over Rijeka gelezen hebben zullen het stuk gezien hebben waarin Andre (mijn reisgenoot en broer van Leon #5) op de foto moest met een barman in "gewoon een bar in Rijeka". Ik vond dat al een hele leuke situatie want zoals ik eerder al zei zou in Nederland de speler zelf in zijn vrije tijd al geen foto's nemen met fans (gewoonweg omdat ze hem niet herkennen) laat staan de broer van een speler. Het verhaal werd dus na de wedstrijd tegen Macedonie nog mooier. Na onze wedstrijd was de wedstrijd van Kroatie en wij stonden dus achter de arena even na te praten met Leon en zoals al zoveel fans hadden gedaan werden we door een groep Kroatische fans aangesproken om met ze op de foto te gaan (op dit punt hebben we dit die dag al zo'n 10 keer gedaan met verschillende groepen fans) dus natuurlijk gingen we erop in en wilde we wel met deze aardige fans op de foto. Een man liet zijn telefoon zien met de vraag of we deze jongen kende, bleek dus dat de persoon op de foto Andre was en de foto diegene was die we in Rijeka gemaakt hadden. Lang verhaal kort bleek het de vader van de jongen te zijn die we eerder ontmoet hadden en had deze jongen in zijn enthousiastheid natuurlijk de foto naar zijn vader doorgestuurd. Uiteraard konden we maar op 1 manier reageren! Dezelfde foto met de vader maken en terugsturen naar de zoon. Heel erg leuk moment, wat hebben we hierom moeten lachen.

Dat ik hiermee begin betekent voor mij persoonlijk ook dat dit het hoogtepunt van de dag was, helaas.. Niet dat de wedstrijd niet leuk was (al was hij natuurlijk minder als tegen Georgie) maar meer omdat er voor de wedstrijd iets gebeurde wat in elk geval voor mij persoonlijk de wedstrijd en de ervaring zou veranderen.

Onderweg naar de arena namen we de verkeerde afslag en kwamen we op een 1 richtingsweg terecht dus wilde we de eerstvolgende weg links inslaan om een blokje om te rijden en weer terug te zijn op de goede route. Dit alles zou misschien een minuut tot twee minuten vertraging gaan opleveren dus het was opzich niet zo'n probleem. Echter toen wij probeerde linksaf te slaan (let op we zaten al half op de linkerbaan, niemand in de buurt op het moment toen ik keek in de spiegels)  maar het moment dat ik begon af te remmen voor de bocht (op dat moment reed ik ongeveer 30-40) hoorde ik ineens een auto vol op de rem trappen, deze auto ging zo snel dat ze zeker boven de maximaal toegestane limiet van 60 moeten hebben gereden. De auto raakte ons vol op de deur en een ongeluk was gebeurd. Nou moet je weten van het Kroatische verkeer dat iedereen echt als gekken rijd. Ze houden zich niet aan de snelheid, halen rechts in en gaan rustig van helemaal links naar helemaal rechts. Wij Nederlanders rijden echt netjes in vergelijking met Kroaten. Auto geparkeerd, uitgestapt en omdat ik zo in schock was en nogal pissig heb ik Andre het gesprek laten voeren tot de politie kwam. Bij het afhalen van onze auto hadden we de keus om een verzekering erbij te nemen maar dit hebben we uiteindelijk maar om 1 rede niet gedaan.. (dom achteraf trouwens..) De auto was voor 10 dagen slechts 90 euro en een extra verzekering zou in totaal 270 euro extra gekost hebben.. like wtf? Daar sta je dan onverzekerd met een huurauto die nieuw waarschijnlijk zo'n 30.000 euro kost waarvan je net de deur naar de klote gereden hebt. Kan niet erger worden toch? Wel dus. Omdat het inmiddels een uur voor de wedstrijd was en er veel politie uitgetrokken is voor Eurobasket duurde het een uur tot anderhalf uur voor de politie er was. Gelukkig was de wederpartij aardig en hadden we een redelijk gesprek. Ik was nog steeds niet heel spraakzaam, maar eerder gestressed want wat zou er nu gebeuren zonder verzekering?

De politie kwam eindelijk en toen begon het al snel duidelijk te worden. 1 van de beide agenten sprak geen engels en de ander sprak het echt op een abominabel niveau. De enige manier waarop we door het gesprek konden komen was door mijn wederpartij de zaken van Kroatisch naar Engels te laten vertalen. Op dit moment weet je al hoelaat het is. In Nederland zou dit heel simpel geweest zijn. Zij reed te hard en lette niet goed op dus de schuld zou bij haar liggen. In Kroatie ligt blijkbaar de schuld altijd bij jou als je wilt afslaan ookal rijd de tegenpartij veel te roekeloos en te hard. Ik voelde me chagereinig worden en als klap op de vuurpijl zou ik ook nog eens een boete krijgen van 100 euro voor het veroorzaken van een ongeluk (really?). Blijkbaar is dat in Kroatie een overtreding van de wet. Om het allemaal niet erger te maken (want ik wilde de wedstrijd niet missen) heb ik maar aan alles meegewerkt, ben ik aardig gebleven en heb ik netjes de boete van 100 euro betaald. Helaas was het inmiddels al bijna een uur na de start van de wedstrijd en hadden we hierna nog haast ook. Vervelend is het nu achteraf helemaal als je bedenkt dat ik dus de schade van beide auto's moet betalen en bijvoorbeeld een reisverzekering dit niet dekt. Daar gaat het plan om te verhuizen..

Genoeg gal gespuwd, Boos en chagereinig en in een sfeer van onwerkelijkheid kwamen we ongeveer 30 seconden voor rust binnenlopen. Nederland stond ook nog eens met een punt op 13 achter (precies weet ik het even niet, ik zat in een roes). Hoe dit allemaal tot stand is gekomen kan ik je dus ook niet vertellen, misschien kunnen jullie dit mij vertellen?

de 2e helft echter zag ik een zeer onfortuinlijk Nederlands team. Er werd ontzettend hard gewerkt en de defense stond gewoon weer redelijk goed maar aanvallend viel er niks. Op het moment van binnenkomst had de ster van de wedstrijd ervoor Charlon Kloof nog 0 punten en ook Worthy de Jong speelde tot dan geen goede wedstrijd. Wat mij al opviel en dit kwam later in de gezamelijke analyse met een van Nederlands topcoaches (namen noem ik niet :P) ook naar voren was dat Nederland heel veel moeite had om haar schutters open te krijgen op de 3 punts lijn. Vooral Kees Akerboom en Roeland Schaftenaar werden ontzettend slecht gebruikt (dit vond ik overigens ook al tegen Georgie) als je dan ook nog een speler als Kloof hebt die af en toe 1 tegen 3 naar binnen gaat en in sommige gevallen niet tijdig uitpasst en in andere gevallen geen fouten meekrijgt (die er duidelijk waren) dan word het een lastig verhaal. Het mooie van het Nederlands team though is met al het bovenstaande wat eigenlijk niet goed ging je zou denken dat een team afgeslacht word met 20-30 punten. Wrong, dit is niet het geval bij het Nederlands team. Deze jongens, wat er ook gebeurd werken zo ontzettend keihard met zijn allen dat zelfs in wedstrijden waarin een heleboel dingen NIET lukken ze er een wedstrijd van kunnen maken. Voor de 2e keer hadden we meer rebounds dan onze tegenstander, voor de 2e keer stonden we verdedigend heel erg goed te basketballen. Helaas raakt Macedonie op de juiste momenten net die 3 punters waardoor Nederland eigenlijk nooit meer echt een wedstrijd van kan maken. Arvin Slagter maakte het met een aantal driepunters op rij nog spannend maar echt close is het niet meer geweest. TOCH bied dit perspectieven voor de komende 3 wedstrijden in mijn ogen.

Na de wedstrijd zag je het ook wel enigzins in de verslagenheid bij de spelers, dit was hun kans.. Macedonie was van alle tegenstanders (met alle respect) toch de zwakste en een 2e winst zou Nederland in Lille zetten.  Niet getreurd, met de manier waarop de jongens van Nederland voor elkaar willen werken en 100% van hun energie op het veld laten ben ik er van overtuigd dat die kansen er nog wel gaan komen in de laatste 3 wedstrijden. Strijdlust en rebounds kunnen je heel ver brengen! Geloof mij, ik heb 5 jaar lang teams gecoached met enkel deze 2 principes en hebben er zelfs een Rayon kampioenschap mee kunnen winnen! Nederland doet in mijn ogen op het moment al het ongelofelijke en het kan enkel mooier worden!

Op het moment van schrijven zijn we bijna klaar voor de wedstrijd tegen Slovenie en ik sluit me nogmaals aan bij de woorden van Quincy. Laten we met zijn allen achter deze jongens staan en ik beloof ze dat ze nog niet klaar zijn met wonderen maken! Let's go LIONS!

#claimthelion

Geen opmerkingen:

Een reactie posten