Na een leuke dag in Rijeka hebben we de avond nog even nagepraat over het mooie landschap en de leuke dag in het computer museum (wat echt te vet is, DIKKE aanrader!) en in die gesprekken vergeet je al snel de tijd. Natuurlijk moet je de dag erna net iets te vroeg opstaan om Leon dan eindelijk even te kunnen ontmoeten voor zijn wedstrijd en hem natuurlijk even aanmoedigen voor zijn eerste moment in Eurobasket. Hiernaast konden we ook eindelijk onze Nederlands team jersey's ophalen, letterlijk een van de beste initiatieven van het Nederlands team. Hierna wellicht ook voor de verkoop voor reguliere fans?
Ik moet eerlijk zeggen dat toen ik wakker werd ik nogal nerveus was, iets wat ik normaal gesproken echt niet snel heb! Ik bedoel ik ben in situaties geweest met NBA spelers (in Amerika vorig jaar) en ook voor andere zakelijke dingen ben ik in aanraking gekomen met dingen die je nerveus/zenuwachtig maken maar was nooit zoals deze zenuwen. Het is waarschijnlijk ook niet niks als je iemand al 13 jaar met zoveel plezier volgt en ziet groeien als speler en hij dan eindelijk aan mag treden op een van de hoogste podia ooit. Ik bedoel hoeveel Nederlanders kunnen zeggen dat ze op Eurobasket gespeeld hebben? Niet heel veel! Ik zou bijna zeggen dat die gedachte mij zelfs een beetje emotioneel maakte (Ja, ik ben starstruck :) ) dus verwachte ik dat bij Leon keer tien.
Eenmaal bij het hotel aangekomen was Leon zoals gewoonlijk weer de rust zelf, gefocused and ready zo leek het. Wederom besefte ik me, als fervent Jersey verzamelaar bij het ontvangen van het Nederlands team shirt van Leon dat ik gewoon het shirt van een van mijn beste vrienden in het bezit had. Geloof me dat dat heel raar voelt! Daarnaast zijn de shirts van het Nederland team voor het eerst in lange tijd ook nog eens supervet (goodjob Spalding) geworden. Een paar belangrijke dingen! 1. Dit shirt ga ik never nooit wassen. 2. Dit shirt gaat zodra ik in Nederland ben ingelijst worden. (Ja, still starstruck)
Hoe dichterbij de game-time van 3 uur kwam deste zenuwachtiger ik werd! Rond half 1 besloten we om richting de Zagreb Arena te gaan rijden omdat we niet te laat wilde komen en ook omdat er een grote mall naast de arena zat waar we wat tijd door zouden kunnen brengen. In de mall meeten we met de ouders van Leon en vrienden van zijn ouders om zo #teamwilliams op 6 personen te brengen! Rond 2 uur was het dan eindelijk zover en konden we richting de wedstrijd.
Verbaasd was ik door de zeker 200-300 Nederland supporters die de reis naar Zagreb gemaakt hadden. Dit laat maar weer zien dat de die-hard basketbal fans er veel voor over hebben om het Nederlands team te steunen op het eerste Eurobasket toernooi in lange tijd. De tegenstander was vandaag Georgie met in hun gelederen NBA speler Zaza Pachulia.
Proberen te beschrijven hoe het is om een wedstrijd van zo'n grote in een ander land aan te schouwen is moeilijk. Er zaten misschien 1000 fans in de 15,200 personen grote arena en toch was dit absoluut niet zoals de wedstrijden in Nederland. Alles was ongeveer 10 niveau's professioneler aangepakt en de sfeer zat er heel goed in.
Zoals je inmiddels weet zette Nederland een geweldige prestatie neer in de eerste helft door Georgie simpelweg te overklassen in alle aspecten in het veld. De enige speler aan Georgische zijde die de hoop levend wist te houden was Pachulia zelf door getimede scores, irriteren bij tegenstanders en het motiveren van zijn medespelers. Aan alles merkte je dat deze speler al jaren op het allerhoogste niveau speelt. Als Nederland fan zou je hem waarschijnlijk moeten omschrijven als vervelend mannetje, maar het waren toch echt zijn acties die de Georgiers in de wedstrijd hielden.
Helaas zag je bij ons Nederlandse team dat de tank aan het eind van de wedstrijd op begon te raken en mede hierdoor begon Georgie aan een comeback. De fans werden stiller en een doemscenario hing in de lucht voor Oranje. Aan alles voelde je dat het zomaar alsnog mis zou kunnen gaan. Toch waren onze Oranje jongens gefocussed genoeg om met zijn allen de schouders eronder te zetten en alsnog aan het winnende eind van de wedstrijd te komen, al was het verschil krapjes met slechts 1 punt. Gelukkig is winnen met 1 punt nog steeds winnen en de manier waarop het slot van de wedstrijd verliep deed Facebook, Instagram en Twitter ontploffen met berichten over wat het Nederlands team zojuist gedaan had. WINNEN.
Leon speelde (volgens zichzelf) een niet al te beste wedstrijd. Natuurlijk weet ook ik dat hij beter kan (iets wat ik overigens ook bij zijn beste wedstrijden denk) maar zelf vind ik dat het daar niet eens om ging. Als team hebben ze niet alleen hun allereerste wedstrijd op een GROOT toernooi gespeeld, maar tegelijkertijd hebben ze het Nederlands team op de Europesche basketbal kaart gezet. Het feit voor mij dat Leon via Crackerjacks, Newstars, UBALL, Den Bosch, Bergen op Zoom, Rotterdam en Zwolle nu terecht was gekomen op het grote Eurobasket laat zien wat voor reis er zit achter elk succesverhaal. Dit zal namelijk voor geen van de andere Oranje spelers anders geweest zijn. Deze jongens hebben jarenlang hun eigen tijd en geld moeten investeren in hun basketbal carriere om op dit punt te kunnen komen en om dan te winnen is specialer dat welke krant, facebookbericht of twittermessage ook kan beschrijven.
Het deed mij dan ook heel goed dat ik heel veel berichten kreeg van vrienden die nog nooit in hun leven een basketbalwedstrijd gezien hebben, laat staan wat de regels zijn over dit Oranje basketbal team. Het is goed om te zien dat ze de aandacht krijgen die ze in mijn ogen verdienen!!
Petje af naar iedereen die meegewerkt heeft binnen het Nederlands team om dit mogelijk te kunnen maken, Diep respect!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten