Vandaag gaan we het lekker simpel houden, vandaag ga ik alle ruimte gebruiken om het over de wedstrijd te hebben. Dit was namelijk de wedstrijd waar ik het meest naar uitkeek van alle groepswedstrijden. Waarom? Veel NBA talent en een aantal spelers die ik wel eens wilde zien spelen.
Laten we allereerst eens beginnen met zeggen dat Kroatie op de huidige FIBA rankings 1 plaats boven de Slovenen staat op #12. Dit verteld echter niet het hele verhaal aangezien de sterspeler van de Slovenen, Goran Dragic dit jaar niet meedeed en zijn broer die welliswaar ook op een NBA roster heeft gestaan toch echt een aantal maatjes minder is. Om deze rede vind ik dus al dat je beide teams niet kan vergelijken met elkaar. Laten we het roster van Kroatie eens van de beste tot de minste speler doorlopen.
Bojan Bogdanovic - Starter in het team van de Brooklyn Nets en goed voor ongeveer 22 minuten aan NBA speeltijd vorig jaar. Voor degene die het vergeten zijn. In 1 jaar speelt deze jongen dus net zoveel wedstrijden als een DBL speler in ongeveer 4 seizoenen speelt.
Dario Saric - Gedraft door de 76ers (die hem al jaren heel graag willen hebben) maar contractsituaties maken dat de buy-out uit het huidige contract van Saric te groot is voor Philadelphia om te betalen (hier zitten in Amerika restricties op). Ik heb van diverse bronnen gehoord dat Saric de beste Europesche speler in Europa is momenteel.
Mario Hezonja - Afgelopen draft met de #5 pick gehaald door de Orlando Magic.
Damjan Rudez - Speelt momenteel voor de Minnesota Timberwolves.
Ante Tomic - Center die al een aantal jaren tegen NBA niveau aanzat, aantal NBA teams hebben overwogen hem te halen maar zijn fysieke gesteldheid (nogal skinny) was vaak een reden het niet te doen. Speelt nu voor Barcelona.
Roko Ukic - 2 jaar in de NBA gespeeld bij oa de Toronto Raptors. Was voor die competitie eigenlijk net niet goed genoeg en was na 2 jaar weer via de achterdeur weg.
Luka Zoric - Lange carriere bij vele goede clubs in Europa, speelt momenteel bij Fenerbahce.
Hiernaast hebben ze nog een aantal jongens die ik zeer goede competities in Europa spelen momenteel.
Ik las gisteren een bericht over hoe de DBL jongens het allemaal niet bij kunnen benen en op hun tenen moeten lopen etc. etc. en dat ze wellicht niet op dit niveau thuishoren. Het spijt me zeer maar ik ben het hier totaal niet mee eens!
Als je "op papier" zou kijken (en veel van Kroatie fans waren het daarmee eens) dan zouden de Kroaten met het huidige team wat ze hebben samengesteld voor Eurobasket met een punt of 30 moeten winnen van het Nederlands team. Ik zeg hier nogmaals bij "op papier". Er zit zoveel NBA talent in dit team dat het onmogelijk zou moeten zijn voor het Nederlands team om ook maar dichtbij te komen. Zeker als je beste speler (althans hij speelt het hoogst van onze mannen) dan ook nog eens niet meedoet dan ben je "op papier" toch gewoon kansloos?
Zo werkt basketbal niet jongens! Het is hier heel erg simpel. Het Nederlands team heeft gisteren met zijn 11en (want Yannick Franke mocht eindelijk spelen) laten zien dat ze gewoon mee kunnen komen met dit Kroatie. Kom alsjeblieft niet met argumenten bij mij dat Kroatie niet serieus speelde, dat Nederland geluk had of iets anders want dat is allemaal onzin. Nederland heeft gisteren laten zien dat ze gewoon mee kunnen met de absolute wereldtop.
Wat ik wel moet zeggen is dat ik denk dat een aanpassing die Nederland (wellicht noodgedwongen) maakte hetgeen was waar sommige fans zoals ikzelf al 3 wedstrijden om roepen en dat is het volgende:
Remember hoe in de kwalificatie Roeland Schaftenaar de belangrijkste speler was? Hoe zijn 3 punters ontzettend belangrijk waren en hoe hij top was in het veld open trekken? Dat is iets wat wij tot gisteren niet gezien hebben. Heeft hij in de eerste drie wedstrijden uberhaupt meer dan 1 driepunter genomen? Doordat Toon gisteren met een kleinere line-up speelde waar op veel momenten 3 guards in naar voren kwamen werd het spel sneller, en hadden de centers van Kroatie moeite om naar buiten te komen wat of een open 3 punter opleverde of driving lanes opende voor Worthy of Charlon.
Dit is hoe we moeten spelen als Nederland. Als eerste alsjeblieft geen Kees Akerboom meer, helemaal niet. Verdedigend word hij aan alle kanten voorbij gelopen en als hij dan aanvallend ook nog eens niks kan brengen, waarom laat je hem dan spelen? Status, naam? Daarnaast pleit ik ervoor om Leon en Charlon samen op het veld te zetten! Leon had namelijk gisteren in 13 minuten speeltijd een Nederland high van 5 assists en is eigenlijk voor 90% bezig om zijn teamgenoten in het spel te krijgen en op de goede posities vrij te krijgen. Charlon aan de andere kant is vaak bezig om zijn eigen schot te creeeren. Niks mis mee, maar dat moet je niet willen op de 1. Een van de plays die dat gisteren ontzettend goed liet zien was een play waarbij Charlon 18 seconden de bal dribbelt (geen passes, geen dreiging) dan zijn man half voorbij drived om met 3 seconden te gaan de bal naar Nicolas te passen die 1 stap binnen de driepunts lijn staat. Hierom pleit ik om Charlon gewoon door te schuiven naar de 2 zodat hij kan doen waar hij goed in is (driven, scoren) en Leon erbij te zetten om de aanvallen op te zetten en structuur aan te brengen binnen die aanval. De starting line-up zou er dan als volgt uitzien.
Williams - Kloof - Slagter - Schaftenaar - De Jong
Op de bank heb je dan nog De Jong en Franke die je in kan wisselen voor een van de 3 guards die je erin hebt staan en Kherrazi die je als stretch 4 backup voor Roeland kan gebruiken. Mocht ons wapen (de rebound) dan niet goed gaan dan kun je altijd terug switchen naar een reguliere line-up. Ik zeg je hier, doet Nederland dit en hebben we het geluk dat de Grieken vanavond een aantal spelers rust geven omdat ze inmiddels al door zijn dan zie ik een goede kans voor Nederland om zich vanavond te gaan plaatsen voor de volgende ronde. Ik ga nog een stap verder, zelfs al rusten de Grieken niemand dan zie ik met bovenstaande line-up changes (zoals ze tegen Kroatie ookal deden voor momenten) hele goede kansen tegen de Grieken. Het interesseerd mij dan helemaal niks dat ze 10e in de wereld zijn want wij zijn de Dutch Lions en wij werken harder dan iedereen..
Keep surprising guys!!
#claimthelion
donderdag 10 september 2015
woensdag 9 september 2015
Gameday - Nederland vs Slovenie
Na de wedstrijd tegen Macedonie, die in heartbreaking fashion verloren werd besloot Toon de mannen de gehele volgende dag vrij te geven. Dit gaf de jongens de kans om eens goed rond te kijken in de mooie stad die Zagreb heet. Dat leverde uiteindelijk dit mooie plaatje op bij het mooiste gebouw van Zagreb.
Hiernaast hebben we lekker geslenterd door Zagreb heen en kwamen we op diverse plaatsen andere Lions tegen. Ook kwamen we de sterspeler van de Griekse selectie tegen Giannis Antetokoumpho tegen met zijn familie (wat zijn ze allemaal lang). Ik zat nog even in twijfel om te vragen om een foto toen Giannis mij aankeek (had namelijk mijn Williams jersey aan) maar Leon zei me gelijk dat als ik dat zou doen we geen vrienden meer zouden zijn want Griekenland is uiteraard een van de tegenstanders van het Nederlands team. Ik heb toen nog even getwijfeld (want he het is een NBA ster) maar uiteindelijk toch maar besloten dat vriendschap voorgaat (haha, just kidding natuurlijk.. geen twijfel over mogelijk). Het belangrijkste van de dag was denk ik dat het voor de spelers een moment was om eens bezig te zijn met iets anders dan basketbal en daarnaast weer de batterijen op te laden voor de confrontatie met Slovenie (#13 van de wereld) de dag erna.
Zoals hierboven al gezegd staat Slovenie in de top van wereldse basketbal staat, bedenk dan eens dat ons Nederland niet eens voorkomt in de top-70 ranking die de FIBA op haar site heeft staan. Simpel naar deze standings kijkend zou je moeten concluderen dat dit geen makkelijke wedstrijd zal worden. Precies op deze manier begon de wedstrijd ook. Slovenie liep binnen 5 minuten naar een 10-0 voorsprong. Velen zullen op dat moment misschien al gedacht hebben dat Slovenie een maatje te groot was voor Nederland en dat werd dan luttele minuten later enkel erger toen Henk Norel het veld en de wedstrijd verliet met een blessure. Veel teams zouden het hier opgegeven hebben. Nederland uiteraard niet.
Onder leiding van wie anders dan Worthy de Jong (1e helft) en Charlon Kloof (2e helft) wisten de Nederlanders zich terug te vechten in de wedstrijd en er zowaar tegen een van de topteams in de wereld (ik zeg het nog maar een keer) een wedstrijd van te maken. Helaas gingen er een aantal details fout in het laatste kwart waardoor het toch Slovenie was die aan het langste eind trok maar in mijn ogen is dit helemaal niet van belang.
Ja, Nederland heeft de wedstrijd verloren. Maar again zeg ik dat Slovenie een van de beste teams in de wereld is (volgens FIBA rankings) en Nederland komt in diezelfde ranking niet eens voor! Het gaat erom dat de Nederlandse basketballers het Nederlandse team nu ook tegen een echt topteam (want Georgie #54 en Macedonie #32 zijn toch een maatje kleiner) heeft laten zien dat het gewoon op dit niveau mee kan komen.
De komende 2 wedstrijden kan Nederland zich nog twee maal gaan bewijzen tegen absolute top teams in Kroatie (#12) en Griekenland (#10) en aan heel de wereld laten zien dat ook Nederland mee kan met de wereldtop.
Zou de NOS dit al opgevallen zijn?
Today in elk geval de gameday tegen Kroatie. Ik ben vol verwachting!
#claimthelion
dinsdag 8 september 2015
Gameday - Nederland vs Macedonie
Deze blogpost kan maar op een manier beginnen! Het kan en mag alleen beginnen met de post die de basketbal wereld intrigeerde. Quincy Treffers, voor diegene die het niet wetend spelend voor Aris Leeuwarden sloeg de spijker op zijn kop na het 3-0 verlies van het voetbal Oranje tegen Turkije een aantal dagen geleden. Inmiddels is de post voor Nederlandse (zeker basketball standaarden) standaarden ontzettend vaak gedeeld maar voor diegene die hem nog niet gelezen hebben vind zal ik hem ook nog eens in mijn blog voorbij laten komen. Hoewel het natuurlijk altijd een kwestie van geld zal blijven pakt Q wel de emotie mee van een basketbal fan. Het Nederlands team haalt het EK, het rolstoel basketbal team haalt de Olympische spelen maar geen enkele casual sport fan die daar vanaf weet omdat we in Nederland alleen Voetbal, Schaatsen, Tennis, Hockey en Volleybal uitzenden. Alleen WIJ kunnen dit veranderen! Allereerst door natuurlijk met de nationale sport teams deze prestaties neer te blijven zetten maar natuurlijk ook door zelf continue over basketbal te praten, posten etc. Alleen samen kunnen we deze sport naar een hoger niveau tillen en misschien, heel misschien zullen zenders als de NOS en kranten als de Telegraaf dan ook eens gaan inzien wat voor mooie sport wij hier hebben. In mijn ogen verdiend Quincy in elk geval een medaille!
Back to Zagreb!! We zullen maar gelijk beginnen met het leukste verhaal van deze 2e basketbal dag. Voor diegene die de eerdere blog over Rijeka gelezen hebben zullen het stuk gezien hebben waarin Andre (mijn reisgenoot en broer van Leon #5) op de foto moest met een barman in "gewoon een bar in Rijeka". Ik vond dat al een hele leuke situatie want zoals ik eerder al zei zou in Nederland de speler zelf in zijn vrije tijd al geen foto's nemen met fans (gewoonweg omdat ze hem niet herkennen) laat staan de broer van een speler. Het verhaal werd dus na de wedstrijd tegen Macedonie nog mooier. Na onze wedstrijd was de wedstrijd van Kroatie en wij stonden dus achter de arena even na te praten met Leon en zoals al zoveel fans hadden gedaan werden we door een groep Kroatische fans aangesproken om met ze op de foto te gaan (op dit punt hebben we dit die dag al zo'n 10 keer gedaan met verschillende groepen fans) dus natuurlijk gingen we erop in en wilde we wel met deze aardige fans op de foto. Een man liet zijn telefoon zien met de vraag of we deze jongen kende, bleek dus dat de persoon op de foto Andre was en de foto diegene was die we in Rijeka gemaakt hadden. Lang verhaal kort bleek het de vader van de jongen te zijn die we eerder ontmoet hadden en had deze jongen in zijn enthousiastheid natuurlijk de foto naar zijn vader doorgestuurd. Uiteraard konden we maar op 1 manier reageren! Dezelfde foto met de vader maken en terugsturen naar de zoon. Heel erg leuk moment, wat hebben we hierom moeten lachen.
Dat ik hiermee begin betekent voor mij persoonlijk ook dat dit het hoogtepunt van de dag was, helaas.. Niet dat de wedstrijd niet leuk was (al was hij natuurlijk minder als tegen Georgie) maar meer omdat er voor de wedstrijd iets gebeurde wat in elk geval voor mij persoonlijk de wedstrijd en de ervaring zou veranderen.
Onderweg naar de arena namen we de verkeerde afslag en kwamen we op een 1 richtingsweg terecht dus wilde we de eerstvolgende weg links inslaan om een blokje om te rijden en weer terug te zijn op de goede route. Dit alles zou misschien een minuut tot twee minuten vertraging gaan opleveren dus het was opzich niet zo'n probleem. Echter toen wij probeerde linksaf te slaan (let op we zaten al half op de linkerbaan, niemand in de buurt op het moment toen ik keek in de spiegels) maar het moment dat ik begon af te remmen voor de bocht (op dat moment reed ik ongeveer 30-40) hoorde ik ineens een auto vol op de rem trappen, deze auto ging zo snel dat ze zeker boven de maximaal toegestane limiet van 60 moeten hebben gereden. De auto raakte ons vol op de deur en een ongeluk was gebeurd. Nou moet je weten van het Kroatische verkeer dat iedereen echt als gekken rijd. Ze houden zich niet aan de snelheid, halen rechts in en gaan rustig van helemaal links naar helemaal rechts. Wij Nederlanders rijden echt netjes in vergelijking met Kroaten. Auto geparkeerd, uitgestapt en omdat ik zo in schock was en nogal pissig heb ik Andre het gesprek laten voeren tot de politie kwam. Bij het afhalen van onze auto hadden we de keus om een verzekering erbij te nemen maar dit hebben we uiteindelijk maar om 1 rede niet gedaan.. (dom achteraf trouwens..) De auto was voor 10 dagen slechts 90 euro en een extra verzekering zou in totaal 270 euro extra gekost hebben.. like wtf? Daar sta je dan onverzekerd met een huurauto die nieuw waarschijnlijk zo'n 30.000 euro kost waarvan je net de deur naar de klote gereden hebt. Kan niet erger worden toch? Wel dus. Omdat het inmiddels een uur voor de wedstrijd was en er veel politie uitgetrokken is voor Eurobasket duurde het een uur tot anderhalf uur voor de politie er was. Gelukkig was de wederpartij aardig en hadden we een redelijk gesprek. Ik was nog steeds niet heel spraakzaam, maar eerder gestressed want wat zou er nu gebeuren zonder verzekering?
De politie kwam eindelijk en toen begon het al snel duidelijk te worden. 1 van de beide agenten sprak geen engels en de ander sprak het echt op een abominabel niveau. De enige manier waarop we door het gesprek konden komen was door mijn wederpartij de zaken van Kroatisch naar Engels te laten vertalen. Op dit moment weet je al hoelaat het is. In Nederland zou dit heel simpel geweest zijn. Zij reed te hard en lette niet goed op dus de schuld zou bij haar liggen. In Kroatie ligt blijkbaar de schuld altijd bij jou als je wilt afslaan ookal rijd de tegenpartij veel te roekeloos en te hard. Ik voelde me chagereinig worden en als klap op de vuurpijl zou ik ook nog eens een boete krijgen van 100 euro voor het veroorzaken van een ongeluk (really?). Blijkbaar is dat in Kroatie een overtreding van de wet. Om het allemaal niet erger te maken (want ik wilde de wedstrijd niet missen) heb ik maar aan alles meegewerkt, ben ik aardig gebleven en heb ik netjes de boete van 100 euro betaald. Helaas was het inmiddels al bijna een uur na de start van de wedstrijd en hadden we hierna nog haast ook. Vervelend is het nu achteraf helemaal als je bedenkt dat ik dus de schade van beide auto's moet betalen en bijvoorbeeld een reisverzekering dit niet dekt. Daar gaat het plan om te verhuizen..
Genoeg gal gespuwd, Boos en chagereinig en in een sfeer van onwerkelijkheid kwamen we ongeveer 30 seconden voor rust binnenlopen. Nederland stond ook nog eens met een punt op 13 achter (precies weet ik het even niet, ik zat in een roes). Hoe dit allemaal tot stand is gekomen kan ik je dus ook niet vertellen, misschien kunnen jullie dit mij vertellen?
de 2e helft echter zag ik een zeer onfortuinlijk Nederlands team. Er werd ontzettend hard gewerkt en de defense stond gewoon weer redelijk goed maar aanvallend viel er niks. Op het moment van binnenkomst had de ster van de wedstrijd ervoor Charlon Kloof nog 0 punten en ook Worthy de Jong speelde tot dan geen goede wedstrijd. Wat mij al opviel en dit kwam later in de gezamelijke analyse met een van Nederlands topcoaches (namen noem ik niet :P) ook naar voren was dat Nederland heel veel moeite had om haar schutters open te krijgen op de 3 punts lijn. Vooral Kees Akerboom en Roeland Schaftenaar werden ontzettend slecht gebruikt (dit vond ik overigens ook al tegen Georgie) als je dan ook nog een speler als Kloof hebt die af en toe 1 tegen 3 naar binnen gaat en in sommige gevallen niet tijdig uitpasst en in andere gevallen geen fouten meekrijgt (die er duidelijk waren) dan word het een lastig verhaal. Het mooie van het Nederlands team though is met al het bovenstaande wat eigenlijk niet goed ging je zou denken dat een team afgeslacht word met 20-30 punten. Wrong, dit is niet het geval bij het Nederlands team. Deze jongens, wat er ook gebeurd werken zo ontzettend keihard met zijn allen dat zelfs in wedstrijden waarin een heleboel dingen NIET lukken ze er een wedstrijd van kunnen maken. Voor de 2e keer hadden we meer rebounds dan onze tegenstander, voor de 2e keer stonden we verdedigend heel erg goed te basketballen. Helaas raakt Macedonie op de juiste momenten net die 3 punters waardoor Nederland eigenlijk nooit meer echt een wedstrijd van kan maken. Arvin Slagter maakte het met een aantal driepunters op rij nog spannend maar echt close is het niet meer geweest. TOCH bied dit perspectieven voor de komende 3 wedstrijden in mijn ogen.
Na de wedstrijd zag je het ook wel enigzins in de verslagenheid bij de spelers, dit was hun kans.. Macedonie was van alle tegenstanders (met alle respect) toch de zwakste en een 2e winst zou Nederland in Lille zetten. Niet getreurd, met de manier waarop de jongens van Nederland voor elkaar willen werken en 100% van hun energie op het veld laten ben ik er van overtuigd dat die kansen er nog wel gaan komen in de laatste 3 wedstrijden. Strijdlust en rebounds kunnen je heel ver brengen! Geloof mij, ik heb 5 jaar lang teams gecoached met enkel deze 2 principes en hebben er zelfs een Rayon kampioenschap mee kunnen winnen! Nederland doet in mijn ogen op het moment al het ongelofelijke en het kan enkel mooier worden!
Op het moment van schrijven zijn we bijna klaar voor de wedstrijd tegen Slovenie en ik sluit me nogmaals aan bij de woorden van Quincy. Laten we met zijn allen achter deze jongens staan en ik beloof ze dat ze nog niet klaar zijn met wonderen maken! Let's go LIONS!
#claimthelion
Back to Zagreb!! We zullen maar gelijk beginnen met het leukste verhaal van deze 2e basketbal dag. Voor diegene die de eerdere blog over Rijeka gelezen hebben zullen het stuk gezien hebben waarin Andre (mijn reisgenoot en broer van Leon #5) op de foto moest met een barman in "gewoon een bar in Rijeka". Ik vond dat al een hele leuke situatie want zoals ik eerder al zei zou in Nederland de speler zelf in zijn vrije tijd al geen foto's nemen met fans (gewoonweg omdat ze hem niet herkennen) laat staan de broer van een speler. Het verhaal werd dus na de wedstrijd tegen Macedonie nog mooier. Na onze wedstrijd was de wedstrijd van Kroatie en wij stonden dus achter de arena even na te praten met Leon en zoals al zoveel fans hadden gedaan werden we door een groep Kroatische fans aangesproken om met ze op de foto te gaan (op dit punt hebben we dit die dag al zo'n 10 keer gedaan met verschillende groepen fans) dus natuurlijk gingen we erop in en wilde we wel met deze aardige fans op de foto. Een man liet zijn telefoon zien met de vraag of we deze jongen kende, bleek dus dat de persoon op de foto Andre was en de foto diegene was die we in Rijeka gemaakt hadden. Lang verhaal kort bleek het de vader van de jongen te zijn die we eerder ontmoet hadden en had deze jongen in zijn enthousiastheid natuurlijk de foto naar zijn vader doorgestuurd. Uiteraard konden we maar op 1 manier reageren! Dezelfde foto met de vader maken en terugsturen naar de zoon. Heel erg leuk moment, wat hebben we hierom moeten lachen.
Dat ik hiermee begin betekent voor mij persoonlijk ook dat dit het hoogtepunt van de dag was, helaas.. Niet dat de wedstrijd niet leuk was (al was hij natuurlijk minder als tegen Georgie) maar meer omdat er voor de wedstrijd iets gebeurde wat in elk geval voor mij persoonlijk de wedstrijd en de ervaring zou veranderen.
Onderweg naar de arena namen we de verkeerde afslag en kwamen we op een 1 richtingsweg terecht dus wilde we de eerstvolgende weg links inslaan om een blokje om te rijden en weer terug te zijn op de goede route. Dit alles zou misschien een minuut tot twee minuten vertraging gaan opleveren dus het was opzich niet zo'n probleem. Echter toen wij probeerde linksaf te slaan (let op we zaten al half op de linkerbaan, niemand in de buurt op het moment toen ik keek in de spiegels) maar het moment dat ik begon af te remmen voor de bocht (op dat moment reed ik ongeveer 30-40) hoorde ik ineens een auto vol op de rem trappen, deze auto ging zo snel dat ze zeker boven de maximaal toegestane limiet van 60 moeten hebben gereden. De auto raakte ons vol op de deur en een ongeluk was gebeurd. Nou moet je weten van het Kroatische verkeer dat iedereen echt als gekken rijd. Ze houden zich niet aan de snelheid, halen rechts in en gaan rustig van helemaal links naar helemaal rechts. Wij Nederlanders rijden echt netjes in vergelijking met Kroaten. Auto geparkeerd, uitgestapt en omdat ik zo in schock was en nogal pissig heb ik Andre het gesprek laten voeren tot de politie kwam. Bij het afhalen van onze auto hadden we de keus om een verzekering erbij te nemen maar dit hebben we uiteindelijk maar om 1 rede niet gedaan.. (dom achteraf trouwens..) De auto was voor 10 dagen slechts 90 euro en een extra verzekering zou in totaal 270 euro extra gekost hebben.. like wtf? Daar sta je dan onverzekerd met een huurauto die nieuw waarschijnlijk zo'n 30.000 euro kost waarvan je net de deur naar de klote gereden hebt. Kan niet erger worden toch? Wel dus. Omdat het inmiddels een uur voor de wedstrijd was en er veel politie uitgetrokken is voor Eurobasket duurde het een uur tot anderhalf uur voor de politie er was. Gelukkig was de wederpartij aardig en hadden we een redelijk gesprek. Ik was nog steeds niet heel spraakzaam, maar eerder gestressed want wat zou er nu gebeuren zonder verzekering?
De politie kwam eindelijk en toen begon het al snel duidelijk te worden. 1 van de beide agenten sprak geen engels en de ander sprak het echt op een abominabel niveau. De enige manier waarop we door het gesprek konden komen was door mijn wederpartij de zaken van Kroatisch naar Engels te laten vertalen. Op dit moment weet je al hoelaat het is. In Nederland zou dit heel simpel geweest zijn. Zij reed te hard en lette niet goed op dus de schuld zou bij haar liggen. In Kroatie ligt blijkbaar de schuld altijd bij jou als je wilt afslaan ookal rijd de tegenpartij veel te roekeloos en te hard. Ik voelde me chagereinig worden en als klap op de vuurpijl zou ik ook nog eens een boete krijgen van 100 euro voor het veroorzaken van een ongeluk (really?). Blijkbaar is dat in Kroatie een overtreding van de wet. Om het allemaal niet erger te maken (want ik wilde de wedstrijd niet missen) heb ik maar aan alles meegewerkt, ben ik aardig gebleven en heb ik netjes de boete van 100 euro betaald. Helaas was het inmiddels al bijna een uur na de start van de wedstrijd en hadden we hierna nog haast ook. Vervelend is het nu achteraf helemaal als je bedenkt dat ik dus de schade van beide auto's moet betalen en bijvoorbeeld een reisverzekering dit niet dekt. Daar gaat het plan om te verhuizen..
Genoeg gal gespuwd, Boos en chagereinig en in een sfeer van onwerkelijkheid kwamen we ongeveer 30 seconden voor rust binnenlopen. Nederland stond ook nog eens met een punt op 13 achter (precies weet ik het even niet, ik zat in een roes). Hoe dit allemaal tot stand is gekomen kan ik je dus ook niet vertellen, misschien kunnen jullie dit mij vertellen?
de 2e helft echter zag ik een zeer onfortuinlijk Nederlands team. Er werd ontzettend hard gewerkt en de defense stond gewoon weer redelijk goed maar aanvallend viel er niks. Op het moment van binnenkomst had de ster van de wedstrijd ervoor Charlon Kloof nog 0 punten en ook Worthy de Jong speelde tot dan geen goede wedstrijd. Wat mij al opviel en dit kwam later in de gezamelijke analyse met een van Nederlands topcoaches (namen noem ik niet :P) ook naar voren was dat Nederland heel veel moeite had om haar schutters open te krijgen op de 3 punts lijn. Vooral Kees Akerboom en Roeland Schaftenaar werden ontzettend slecht gebruikt (dit vond ik overigens ook al tegen Georgie) als je dan ook nog een speler als Kloof hebt die af en toe 1 tegen 3 naar binnen gaat en in sommige gevallen niet tijdig uitpasst en in andere gevallen geen fouten meekrijgt (die er duidelijk waren) dan word het een lastig verhaal. Het mooie van het Nederlands team though is met al het bovenstaande wat eigenlijk niet goed ging je zou denken dat een team afgeslacht word met 20-30 punten. Wrong, dit is niet het geval bij het Nederlands team. Deze jongens, wat er ook gebeurd werken zo ontzettend keihard met zijn allen dat zelfs in wedstrijden waarin een heleboel dingen NIET lukken ze er een wedstrijd van kunnen maken. Voor de 2e keer hadden we meer rebounds dan onze tegenstander, voor de 2e keer stonden we verdedigend heel erg goed te basketballen. Helaas raakt Macedonie op de juiste momenten net die 3 punters waardoor Nederland eigenlijk nooit meer echt een wedstrijd van kan maken. Arvin Slagter maakte het met een aantal driepunters op rij nog spannend maar echt close is het niet meer geweest. TOCH bied dit perspectieven voor de komende 3 wedstrijden in mijn ogen.
Na de wedstrijd zag je het ook wel enigzins in de verslagenheid bij de spelers, dit was hun kans.. Macedonie was van alle tegenstanders (met alle respect) toch de zwakste en een 2e winst zou Nederland in Lille zetten. Niet getreurd, met de manier waarop de jongens van Nederland voor elkaar willen werken en 100% van hun energie op het veld laten ben ik er van overtuigd dat die kansen er nog wel gaan komen in de laatste 3 wedstrijden. Strijdlust en rebounds kunnen je heel ver brengen! Geloof mij, ik heb 5 jaar lang teams gecoached met enkel deze 2 principes en hebben er zelfs een Rayon kampioenschap mee kunnen winnen! Nederland doet in mijn ogen op het moment al het ongelofelijke en het kan enkel mooier worden!
Op het moment van schrijven zijn we bijna klaar voor de wedstrijd tegen Slovenie en ik sluit me nogmaals aan bij de woorden van Quincy. Laten we met zijn allen achter deze jongens staan en ik beloof ze dat ze nog niet klaar zijn met wonderen maken! Let's go LIONS!
#claimthelion
maandag 7 september 2015
Gameday - Nederland vs Georgie
Na een leuke dag in Rijeka hebben we de avond nog even nagepraat over het mooie landschap en de leuke dag in het computer museum (wat echt te vet is, DIKKE aanrader!) en in die gesprekken vergeet je al snel de tijd. Natuurlijk moet je de dag erna net iets te vroeg opstaan om Leon dan eindelijk even te kunnen ontmoeten voor zijn wedstrijd en hem natuurlijk even aanmoedigen voor zijn eerste moment in Eurobasket. Hiernaast konden we ook eindelijk onze Nederlands team jersey's ophalen, letterlijk een van de beste initiatieven van het Nederlands team. Hierna wellicht ook voor de verkoop voor reguliere fans?
Ik moet eerlijk zeggen dat toen ik wakker werd ik nogal nerveus was, iets wat ik normaal gesproken echt niet snel heb! Ik bedoel ik ben in situaties geweest met NBA spelers (in Amerika vorig jaar) en ook voor andere zakelijke dingen ben ik in aanraking gekomen met dingen die je nerveus/zenuwachtig maken maar was nooit zoals deze zenuwen. Het is waarschijnlijk ook niet niks als je iemand al 13 jaar met zoveel plezier volgt en ziet groeien als speler en hij dan eindelijk aan mag treden op een van de hoogste podia ooit. Ik bedoel hoeveel Nederlanders kunnen zeggen dat ze op Eurobasket gespeeld hebben? Niet heel veel! Ik zou bijna zeggen dat die gedachte mij zelfs een beetje emotioneel maakte (Ja, ik ben starstruck :) ) dus verwachte ik dat bij Leon keer tien.
Eenmaal bij het hotel aangekomen was Leon zoals gewoonlijk weer de rust zelf, gefocused and ready zo leek het. Wederom besefte ik me, als fervent Jersey verzamelaar bij het ontvangen van het Nederlands team shirt van Leon dat ik gewoon het shirt van een van mijn beste vrienden in het bezit had. Geloof me dat dat heel raar voelt! Daarnaast zijn de shirts van het Nederland team voor het eerst in lange tijd ook nog eens supervet (goodjob Spalding) geworden. Een paar belangrijke dingen! 1. Dit shirt ga ik never nooit wassen. 2. Dit shirt gaat zodra ik in Nederland ben ingelijst worden. (Ja, still starstruck)
Hoe dichterbij de game-time van 3 uur kwam deste zenuwachtiger ik werd! Rond half 1 besloten we om richting de Zagreb Arena te gaan rijden omdat we niet te laat wilde komen en ook omdat er een grote mall naast de arena zat waar we wat tijd door zouden kunnen brengen. In de mall meeten we met de ouders van Leon en vrienden van zijn ouders om zo #teamwilliams op 6 personen te brengen! Rond 2 uur was het dan eindelijk zover en konden we richting de wedstrijd.
Verbaasd was ik door de zeker 200-300 Nederland supporters die de reis naar Zagreb gemaakt hadden. Dit laat maar weer zien dat de die-hard basketbal fans er veel voor over hebben om het Nederlands team te steunen op het eerste Eurobasket toernooi in lange tijd. De tegenstander was vandaag Georgie met in hun gelederen NBA speler Zaza Pachulia.
Proberen te beschrijven hoe het is om een wedstrijd van zo'n grote in een ander land aan te schouwen is moeilijk. Er zaten misschien 1000 fans in de 15,200 personen grote arena en toch was dit absoluut niet zoals de wedstrijden in Nederland. Alles was ongeveer 10 niveau's professioneler aangepakt en de sfeer zat er heel goed in.
Zoals je inmiddels weet zette Nederland een geweldige prestatie neer in de eerste helft door Georgie simpelweg te overklassen in alle aspecten in het veld. De enige speler aan Georgische zijde die de hoop levend wist te houden was Pachulia zelf door getimede scores, irriteren bij tegenstanders en het motiveren van zijn medespelers. Aan alles merkte je dat deze speler al jaren op het allerhoogste niveau speelt. Als Nederland fan zou je hem waarschijnlijk moeten omschrijven als vervelend mannetje, maar het waren toch echt zijn acties die de Georgiers in de wedstrijd hielden.
Helaas zag je bij ons Nederlandse team dat de tank aan het eind van de wedstrijd op begon te raken en mede hierdoor begon Georgie aan een comeback. De fans werden stiller en een doemscenario hing in de lucht voor Oranje. Aan alles voelde je dat het zomaar alsnog mis zou kunnen gaan. Toch waren onze Oranje jongens gefocussed genoeg om met zijn allen de schouders eronder te zetten en alsnog aan het winnende eind van de wedstrijd te komen, al was het verschil krapjes met slechts 1 punt. Gelukkig is winnen met 1 punt nog steeds winnen en de manier waarop het slot van de wedstrijd verliep deed Facebook, Instagram en Twitter ontploffen met berichten over wat het Nederlands team zojuist gedaan had. WINNEN.
Leon speelde (volgens zichzelf) een niet al te beste wedstrijd. Natuurlijk weet ook ik dat hij beter kan (iets wat ik overigens ook bij zijn beste wedstrijden denk) maar zelf vind ik dat het daar niet eens om ging. Als team hebben ze niet alleen hun allereerste wedstrijd op een GROOT toernooi gespeeld, maar tegelijkertijd hebben ze het Nederlands team op de Europesche basketbal kaart gezet. Het feit voor mij dat Leon via Crackerjacks, Newstars, UBALL, Den Bosch, Bergen op Zoom, Rotterdam en Zwolle nu terecht was gekomen op het grote Eurobasket laat zien wat voor reis er zit achter elk succesverhaal. Dit zal namelijk voor geen van de andere Oranje spelers anders geweest zijn. Deze jongens hebben jarenlang hun eigen tijd en geld moeten investeren in hun basketbal carriere om op dit punt te kunnen komen en om dan te winnen is specialer dat welke krant, facebookbericht of twittermessage ook kan beschrijven.
Het deed mij dan ook heel goed dat ik heel veel berichten kreeg van vrienden die nog nooit in hun leven een basketbalwedstrijd gezien hebben, laat staan wat de regels zijn over dit Oranje basketbal team. Het is goed om te zien dat ze de aandacht krijgen die ze in mijn ogen verdienen!!
Petje af naar iedereen die meegewerkt heeft binnen het Nederlands team om dit mogelijk te kunnen maken, Diep respect!
zondag 6 september 2015
Rijeka en het computermuseum
Allereerst moet ik zeggen dat ik er hartstikke blij van word als zoveel mensen geinteresseerd zijn in de verhalen die ik schrijf, ookal ging de eerste blog nog eigenlijk helemaal niet over basketbal! Leuk om de reacties, suggesties voor dagtrips en alle andere opmerkingen te lezen en ik zou zeggen keep them comin'.
Zoals je weet waren wij officieel de eerste Nederlanders in Zagreb voor het Eurobasket toernooi. Het Nederlands team maar ook veel van de aanwezige pers kwamen een dag later of in sommige gevallen zelfs twee dagen later aan dan wij in Zagreb. Dit is door ons met twee redenen gedaan. Allereerst waren we gewoonweg op zoek naar de goedkoopste manier om in Zagreb te komen, vandaar de eerdere vlucht en ook latere terugvlucht dan velen. Hiernaast vond ik ook dat als ik toch in Kroatie zou zijn, waarom niet wat langer zodat ik ook kan genieten van sommige van de andere zaken die Kroatie te bieden heeft. Vandaar dat we uiteindelijk gekozen hebben voor een trip van 10 dagen, dit terwijl Eurobasket in feite maar 5 dagen duurt.
Dat betekende dat we gisteren een hele dag hadden om de omgeving te verkennen. Het Nederlands team en sommige van onze kenissen zouden pas die middag rond een uur of 4 in Zagreb aankomen. Na de verbazing dat Kroatie aan een zee lag (eerlijk gezegd heb ik dit nooit geweten!) was de keuze snel gemaakt om in elke geval richting de kust te gaan. Dit was tenslotte maar een uur of 2 rijden. Van alle mooie kustplaatsen die ik op de kaart kon vinden kende ik er slechts 1 bij naam, namelijk Rijeka. Hoe ik deze plaats ken is natuurlijk voor de Feyenoord / voetbal fans onder ons omdat Feyenoord in 2014 voor de voorronde van de Europa League het op moest nemen tegen HNK Rijeka. Normaal gesproken blijft zo'n wedstrijd niet zo lang bij, maar in dit geval wel! Feyenoord had namelijk volgens de commentator een spits van Rijeka aangeboden gekregen voor een bedrag van 1 mln euro maar deze spits was volgens de Rotterdammers niet goed genoeg, maar scoorde later in 1 wedstrijd wel 3x tegen Feyenoord, PIJNLIJK.
Rijeka werd het dus!
2 uur in de auto te hebben gezeten kwam ik tot de conclusie dat Rijeka zowel heel dicht bij de Sloveense grens lag maar ook heel dichtbij de Italiaanse grens, weer zoiets wat ik niet wist.. Misschien had ik vroeger toch wat beter mijn best moeten doen met het leren van Oost-Europa. Onderweg was het genieten. Mooi glooiend heuvel landschap en veel bosrijk gebied. Gewoonweg een prachtige omgeving om in te rijden. Echt, ik raad alle Zagreb gangers aan om als ze de tijd hebben gewoon lekker een stukje te gaan rijden buiten deze stad! Gegarandeerd dat je wat moois tegen zult komen.
Eenmaal aangekomen in Rijeka (zonder navigatie trouwens) zijn we het mooie centrum doorgelopen en erna zijn we doorgegaan naar de haven. Hier stopten we even om via hun internet te bekijken wat we in de buurt voor leuke dingen konden doen toen er een jongen van een jaar of 20 op ons af stapte. Beide keken we hem aan met een vragende blik en beide hadden we er niet over nagedacht dat Andre in een Nederlands team shirt liep van Leon. De jongen heeft waarschijnlijk 5-10 minuten met ons over basketbal staan praten en kwam daarna enigzins aarzelend terug om een foto met Andre te maken, iets wat Leon zelf in Nederland nooit zou meemaken, laatstaan zijn broer. De sport leeft in dit land en wat ik mij door locals heb laten vertellen is het de 2e of 3e sport na uiteraard voetbal en wellicht tennis. Dat beloofd wat te worden morgen!!
Uiteindelijk kwamen we na wat zoeken op tripadvisor uit op het Speelgoed & Computermuseum, wellicht niet de eerste keuze die je zou maken maar de enkel positieve reviews gaf ons het gevoel dat er hier wel wat leuks te zien was. Hadden wij even gelijk! Het museum was eigenlijk meer een prive verzameling van een van de aardigste Kroaten die ik tot nu toe op deze trip tegengekomen ben. De beste man liet ons eerst zelf rondlopen in het Speelgoed museum wat meerdere momenten opleverde van "hey, daar heb ik vroeger ook mee gespeeld" tot zelfs exacte kopieen van speelgoed wat we zelf vroeger ook hadden, heel vet allemaal!
Het nationaal theather, nagemaakt met 40.000 lego blokjes.
Hierna zijn we naar het computer gedeelte gegaan, wat in een ander gebouw iets verderop zat en de eigenaar heeft ons hier een persoonlijke rondleiding van ongeveer 1,5 uur gegeven om alle zaken die hij had gekocht, gekregen en verzameld met veel passie met ons te delen en wat had hij een vette spullen! Van elke console die er OOIT geweest is tot de eerste computers, modems en zelfs apparaten die in gebruik waren in de oorlog en ervoor. Het meest indrukwekkende (naast de vele consoles, die overigens allemaal werkte en waar we gewoon op konden spelen) was de harde schijf die deze man bezat. Het was het allereerste exemplaar uit de 70' met een opslag capaciteit van 1 GB. Hieronder de foto:
Na natuurlijk veel te lang zijn blijven hangen in dit museum was het inmiddels alweer een uur of 5, wat betekende dat het Nederlands team net geariveerd was in Zagreb. Wij hoopte natuurlijk dat we die avond Leon even zouden kunnen zien maar bij terugkomst rond 7 uur was niets minder waar; De jongens waren alweer aan het trainen! Ze zeggen niet voor niets; Een goede voorbereiding is het halve werk! Dan maar de dag erna dachten we.. haha.. Waren wij even fout want ook hier zat het schema van het Nederlands team weer bomvol en hadden de spelers weinig tot geen vrije tijd!
Dit alles natuurlijk om vanmiddag om 3 uur een geweldige eerste partij af te gaan geven tegen de Georgiers, een team met niet minder dan Zaza Pachulia op het roster. Hiernaast hebben ze nog een speler die een aantal jaren in de NBA heeft gezeten in Tonike Shengalia.
In de volgende, korte blog zal ik mijn mening geven over de wedstrijd van vandaag en zal ik de fans in Nederland ook even helpen aan de beste manieren om de wedstrijd te kunnen volgen vanuit ons koude kikkerlandje!
#gameday
#claimthelion
Zoals je weet waren wij officieel de eerste Nederlanders in Zagreb voor het Eurobasket toernooi. Het Nederlands team maar ook veel van de aanwezige pers kwamen een dag later of in sommige gevallen zelfs twee dagen later aan dan wij in Zagreb. Dit is door ons met twee redenen gedaan. Allereerst waren we gewoonweg op zoek naar de goedkoopste manier om in Zagreb te komen, vandaar de eerdere vlucht en ook latere terugvlucht dan velen. Hiernaast vond ik ook dat als ik toch in Kroatie zou zijn, waarom niet wat langer zodat ik ook kan genieten van sommige van de andere zaken die Kroatie te bieden heeft. Vandaar dat we uiteindelijk gekozen hebben voor een trip van 10 dagen, dit terwijl Eurobasket in feite maar 5 dagen duurt.
Dat betekende dat we gisteren een hele dag hadden om de omgeving te verkennen. Het Nederlands team en sommige van onze kenissen zouden pas die middag rond een uur of 4 in Zagreb aankomen. Na de verbazing dat Kroatie aan een zee lag (eerlijk gezegd heb ik dit nooit geweten!) was de keuze snel gemaakt om in elke geval richting de kust te gaan. Dit was tenslotte maar een uur of 2 rijden. Van alle mooie kustplaatsen die ik op de kaart kon vinden kende ik er slechts 1 bij naam, namelijk Rijeka. Hoe ik deze plaats ken is natuurlijk voor de Feyenoord / voetbal fans onder ons omdat Feyenoord in 2014 voor de voorronde van de Europa League het op moest nemen tegen HNK Rijeka. Normaal gesproken blijft zo'n wedstrijd niet zo lang bij, maar in dit geval wel! Feyenoord had namelijk volgens de commentator een spits van Rijeka aangeboden gekregen voor een bedrag van 1 mln euro maar deze spits was volgens de Rotterdammers niet goed genoeg, maar scoorde later in 1 wedstrijd wel 3x tegen Feyenoord, PIJNLIJK.
2 uur in de auto te hebben gezeten kwam ik tot de conclusie dat Rijeka zowel heel dicht bij de Sloveense grens lag maar ook heel dichtbij de Italiaanse grens, weer zoiets wat ik niet wist.. Misschien had ik vroeger toch wat beter mijn best moeten doen met het leren van Oost-Europa. Onderweg was het genieten. Mooi glooiend heuvel landschap en veel bosrijk gebied. Gewoonweg een prachtige omgeving om in te rijden. Echt, ik raad alle Zagreb gangers aan om als ze de tijd hebben gewoon lekker een stukje te gaan rijden buiten deze stad! Gegarandeerd dat je wat moois tegen zult komen.
Eenmaal aangekomen in Rijeka (zonder navigatie trouwens) zijn we het mooie centrum doorgelopen en erna zijn we doorgegaan naar de haven. Hier stopten we even om via hun internet te bekijken wat we in de buurt voor leuke dingen konden doen toen er een jongen van een jaar of 20 op ons af stapte. Beide keken we hem aan met een vragende blik en beide hadden we er niet over nagedacht dat Andre in een Nederlands team shirt liep van Leon. De jongen heeft waarschijnlijk 5-10 minuten met ons over basketbal staan praten en kwam daarna enigzins aarzelend terug om een foto met Andre te maken, iets wat Leon zelf in Nederland nooit zou meemaken, laatstaan zijn broer. De sport leeft in dit land en wat ik mij door locals heb laten vertellen is het de 2e of 3e sport na uiteraard voetbal en wellicht tennis. Dat beloofd wat te worden morgen!!
Uiteindelijk kwamen we na wat zoeken op tripadvisor uit op het Speelgoed & Computermuseum, wellicht niet de eerste keuze die je zou maken maar de enkel positieve reviews gaf ons het gevoel dat er hier wel wat leuks te zien was. Hadden wij even gelijk! Het museum was eigenlijk meer een prive verzameling van een van de aardigste Kroaten die ik tot nu toe op deze trip tegengekomen ben. De beste man liet ons eerst zelf rondlopen in het Speelgoed museum wat meerdere momenten opleverde van "hey, daar heb ik vroeger ook mee gespeeld" tot zelfs exacte kopieen van speelgoed wat we zelf vroeger ook hadden, heel vet allemaal!
Hierna zijn we naar het computer gedeelte gegaan, wat in een ander gebouw iets verderop zat en de eigenaar heeft ons hier een persoonlijke rondleiding van ongeveer 1,5 uur gegeven om alle zaken die hij had gekocht, gekregen en verzameld met veel passie met ons te delen en wat had hij een vette spullen! Van elke console die er OOIT geweest is tot de eerste computers, modems en zelfs apparaten die in gebruik waren in de oorlog en ervoor. Het meest indrukwekkende (naast de vele consoles, die overigens allemaal werkte en waar we gewoon op konden spelen) was de harde schijf die deze man bezat. Het was het allereerste exemplaar uit de 70' met een opslag capaciteit van 1 GB. Hieronder de foto:
Na natuurlijk veel te lang zijn blijven hangen in dit museum was het inmiddels alweer een uur of 5, wat betekende dat het Nederlands team net geariveerd was in Zagreb. Wij hoopte natuurlijk dat we die avond Leon even zouden kunnen zien maar bij terugkomst rond 7 uur was niets minder waar; De jongens waren alweer aan het trainen! Ze zeggen niet voor niets; Een goede voorbereiding is het halve werk! Dan maar de dag erna dachten we.. haha.. Waren wij even fout want ook hier zat het schema van het Nederlands team weer bomvol en hadden de spelers weinig tot geen vrije tijd!
Dit alles natuurlijk om vanmiddag om 3 uur een geweldige eerste partij af te gaan geven tegen de Georgiers, een team met niet minder dan Zaza Pachulia op het roster. Hiernaast hebben ze nog een speler die een aantal jaren in de NBA heeft gezeten in Tonike Shengalia.
In de volgende, korte blog zal ik mijn mening geven over de wedstrijd van vandaag en zal ik de fans in Nederland ook even helpen aan de beste manieren om de wedstrijd te kunnen volgen vanuit ons koude kikkerlandje!
#gameday
vrijdag 4 september 2015
The road to Zagreb, Kroatie
Vorig jaar rond dezelfde tijd plaatste het Nederlands mannenteam sinds 25 jaar zichzelf weer eens voor Eurobasket (de basketbal variant van het EK). Natuurlijk dien je als Nederlandse fan bij zo'n spectakel te zijn en al helemaal als een van je vrienden (tijdens de kwalificatie en ervoor) voor het team uit mag komen. Een belofte is dan al snel gemaakt..
Een jaar later zit ik dan ook echt in Kroatie en thank god, Leon heeft het team gehaald, niet dat ik daar echt over twijfelde maar je weet maar nooit. Hoe zuur zou het geweest zijn als je een trip naar Kroatie plant en vervolgens de persoon waarvoor je het t meeste doet er niet bij is? Nou moet ik eerlijk zeggen dat dit omdat het mijn 2e vakantie deze zomer is en ik eigenlijk de rest van de zomer alleen maar aan het werk geweest ben dat ik me totaal niet voorbereid heb voor deze trip. Buiten het boeken van een vliegticket, het huren van een auto en het regelen van een appartement hadden we helemaal niks gepland. Het ging zelfs zo ver dat ik de dag voor vertrek nog aan het werk was en dat als resultaat had dat ik op de ochtend van vertrek om 5 uur al naast mijn bed stond om alsnog mijn spullen in te pakken.
Nu denken jullie vast, wat een geweldige planning! Dat was het inderdaad niet. Gelukkig heb ik geleerd dat de meeste leuke dingen vaak zonder planning komen en zo geld het voor mij ook met Kroatie. Wat moet je eigenlijk uberhaupt voorbereiden als je maar 10 dagen weg bent?
Zoals hierboven al gezegd op Woensdag (eergisteren) om 5 uur opgestaan om mijn spullen te pakken. Natuurlijk had ik in mijn hoofd wel een lijstje van belangrijke dingen die zeker mee moesten maar ik had me al neergelegd bij het feit dat ik ALTIJD essentiele zaken vergeet mee te nemen. Gelukkig valt het op deze Kroatie trip nog mee. De belangrijkste zaken die ik vergeten ben zijn; het verloopstukje voor mijn tablet (zodat je usb apparaten aan kan sluiten), zonnebril (Tja.. iemand zei dat het weer slecht ging worden..) en natuurlijk vergeet ik mijn TomTom te updaten met de kaarten van Kroatie. Die laatste was tot nu toe in elk geval de meest vervelende maar later daar meer over.
Gelukkig vlogen we pas in de middag om 14:15 dus dat gaf ons in elk geval de tijd om op ons gemak naar Schiphol te reizen! Waar ik echter het meest tegenop zag deze dag was het feit dat we afgezet zouden worden in Amsterdam door Sarah, de vriendin van Andre die ik tot toen nog nooit ontmoet had. Normaal gesproken is dit natuurlijk geen probleem alleen was het zo dat Andre zoveel over haar praatte en verteld had (positief) dat je daardoor toch zenuwachtig gaat worden.. (really though?). Gelukkig was ze super relaxt en waren uiteraard de zorgen weer eens voor niks. Fast forward een uur en ik zit lekker aan een biertje voor ik het vliegtuig in ga (fout nummer 1).
Twee halve liters later kom je er natuurlijk pas IN het vliegtuig achter dat je naar de WC moet en als er iets is wat ik niet doe is het naar de WC gaan in vliegtuigen, treinen etc. Gelukkig was het maar 2 uur vliegen naar Zagreb en had onze vlucht maar een minuut of 20 vertraging.
Eenmaal daar was een taxi snel gevonden en stonden we voor het officiele hotel van Eurobasket want daar zat onze car-rental. Volgens mij mogen de jongens van het Nederlands team totaal niet klagen want het zag er allemaal supergoed en verzorgd uit!
Na een uur rondgereden te hebben, het vliegveld te hebben gezien en ons appartement en de eigenaar ontmoet te hebben kon ik al een paar conclusies verbinden aan onze eerste dag in Kroatie.
1. Kroatie is veel meer ontwikkeld dan ik verwacht had. Misschien kijk ik teveel TV maar ik had een afgetrapt boeren landschap verwacht met heel veel vervallen gebouwen. Zo zie ik het hele oostblok voor mij. Natuurlijk was ik nog nooit in oost-europa geweest dus kon mijn mening ook niet echt ergens op gebasseerd zijn. Nu kan ik zeggen dat het mij doet denken aan Frankrijk. Alles is iets minder onderhouden dan in bijvoorbeeld Nederland maar het is prima te doen! Het landschap daarintegen is ver van boerenland. Geweldige bergpartijen, bossen en mooie steden (Zagreb, Rijeka.)
2. De vrouwen zijn ALLEMAAL bloedmooi!
3. De mensen zijn zo aardig en vriendelijk dat ik denk dat als ik dit in Nederland mee zou maken dat ik automatisch achterdochtig zou worden.
Al deze indrukken en gedachtes maakte mij nogal moe dus van de eerste dag is niet veel meer gekomen dan in het centrum van Zagreb een hapje eten (bij een American steakhouse natuurlijk) en een biertje drinken. Hierna was het snel over..
In de volgende blog, de dagtrip naar Rijeka.
Een jaar later zit ik dan ook echt in Kroatie en thank god, Leon heeft het team gehaald, niet dat ik daar echt over twijfelde maar je weet maar nooit. Hoe zuur zou het geweest zijn als je een trip naar Kroatie plant en vervolgens de persoon waarvoor je het t meeste doet er niet bij is? Nou moet ik eerlijk zeggen dat dit omdat het mijn 2e vakantie deze zomer is en ik eigenlijk de rest van de zomer alleen maar aan het werk geweest ben dat ik me totaal niet voorbereid heb voor deze trip. Buiten het boeken van een vliegticket, het huren van een auto en het regelen van een appartement hadden we helemaal niks gepland. Het ging zelfs zo ver dat ik de dag voor vertrek nog aan het werk was en dat als resultaat had dat ik op de ochtend van vertrek om 5 uur al naast mijn bed stond om alsnog mijn spullen in te pakken.
Nu denken jullie vast, wat een geweldige planning! Dat was het inderdaad niet. Gelukkig heb ik geleerd dat de meeste leuke dingen vaak zonder planning komen en zo geld het voor mij ook met Kroatie. Wat moet je eigenlijk uberhaupt voorbereiden als je maar 10 dagen weg bent?
Zoals hierboven al gezegd op Woensdag (eergisteren) om 5 uur opgestaan om mijn spullen te pakken. Natuurlijk had ik in mijn hoofd wel een lijstje van belangrijke dingen die zeker mee moesten maar ik had me al neergelegd bij het feit dat ik ALTIJD essentiele zaken vergeet mee te nemen. Gelukkig valt het op deze Kroatie trip nog mee. De belangrijkste zaken die ik vergeten ben zijn; het verloopstukje voor mijn tablet (zodat je usb apparaten aan kan sluiten), zonnebril (Tja.. iemand zei dat het weer slecht ging worden..) en natuurlijk vergeet ik mijn TomTom te updaten met de kaarten van Kroatie. Die laatste was tot nu toe in elk geval de meest vervelende maar later daar meer over.
Gelukkig vlogen we pas in de middag om 14:15 dus dat gaf ons in elk geval de tijd om op ons gemak naar Schiphol te reizen! Waar ik echter het meest tegenop zag deze dag was het feit dat we afgezet zouden worden in Amsterdam door Sarah, de vriendin van Andre die ik tot toen nog nooit ontmoet had. Normaal gesproken is dit natuurlijk geen probleem alleen was het zo dat Andre zoveel over haar praatte en verteld had (positief) dat je daardoor toch zenuwachtig gaat worden.. (really though?). Gelukkig was ze super relaxt en waren uiteraard de zorgen weer eens voor niks. Fast forward een uur en ik zit lekker aan een biertje voor ik het vliegtuig in ga (fout nummer 1).
Na het plaatsen van deze foto op social media kreeg ik de volgende leuke reactie!
Twee halve liters later kom je er natuurlijk pas IN het vliegtuig achter dat je naar de WC moet en als er iets is wat ik niet doe is het naar de WC gaan in vliegtuigen, treinen etc. Gelukkig was het maar 2 uur vliegen naar Zagreb en had onze vlucht maar een minuut of 20 vertraging.
Eenmaal daar was een taxi snel gevonden en stonden we voor het officiele hotel van Eurobasket want daar zat onze car-rental. Volgens mij mogen de jongens van het Nederlands team totaal niet klagen want het zag er allemaal supergoed en verzorgd uit!
Na een uur rondgereden te hebben, het vliegveld te hebben gezien en ons appartement en de eigenaar ontmoet te hebben kon ik al een paar conclusies verbinden aan onze eerste dag in Kroatie.
1. Kroatie is veel meer ontwikkeld dan ik verwacht had. Misschien kijk ik teveel TV maar ik had een afgetrapt boeren landschap verwacht met heel veel vervallen gebouwen. Zo zie ik het hele oostblok voor mij. Natuurlijk was ik nog nooit in oost-europa geweest dus kon mijn mening ook niet echt ergens op gebasseerd zijn. Nu kan ik zeggen dat het mij doet denken aan Frankrijk. Alles is iets minder onderhouden dan in bijvoorbeeld Nederland maar het is prima te doen! Het landschap daarintegen is ver van boerenland. Geweldige bergpartijen, bossen en mooie steden (Zagreb, Rijeka.)
2. De vrouwen zijn ALLEMAAL bloedmooi!
3. De mensen zijn zo aardig en vriendelijk dat ik denk dat als ik dit in Nederland mee zou maken dat ik automatisch achterdochtig zou worden.
Al deze indrukken en gedachtes maakte mij nogal moe dus van de eerste dag is niet veel meer gekomen dan in het centrum van Zagreb een hapje eten (bij een American steakhouse natuurlijk) en een biertje drinken. Hierna was het snel over..
In de volgende blog, de dagtrip naar Rijeka.
Abonneren op:
Posts (Atom)